رأی اصراری چیست؟ آیا با آرای دادگاهی و رأی اصراری آشنایی دارید؟ یکی از آرای صادره از جانب هیئت عمومی دیوان عالی کشور، رأی اصراری است. این قسم از آراء در موارد خاصی صادر می‌شود. در ادامه این مقاله قصد داریم به معرفی رأی اصراری و موارد صدور آن بپردازیم.
رأی اصراری چیست ؟
رأی اصراری یکی از انواع آرائی است که هیئت عمومی دیوان عالی کشور آن را صادر می‌نماید. البته صدور این رأی در موارد خاصی اتفاق می‌افتد. در مواردی مثل فرجام خواهی، دیوان عالی ممکن است که رأی فرجام خواهی‌شده را نقض کند. سپس آن را به شعبه هم‌عرض دادگاه اولیه ارسال نماید تا مجدداً بررسی شود. اگر دادگاه دوم نیز بر رأی دادگاه اولیه اصرار کند. در این صورت دیوان عالی به اصطلاح رأی اصراری صادر می‌نماید. برای درک بهتر این مطلب بهتر است بدانیم فرجام خواهی چه زمانی رخ می‌دهد.
فرجام خواهی چیست ؟
وقتی رأیی توسط قاضی صادر می‌شود. مطابق قانون و شرع است و تلاش می‌شود تا به عادلانه‌ترین قضاوت صادر گردد. اما در بسیاری از موارد ممکن است کسی که با صدور رأی محکوم گشت. از رأی صادره راضی نباشد. و قصد اعتراض به رأی را داشته باشد. قانون نیز برای این مسئله شرایطی را پیش‌بینی کرده است.
طرف ناراضی می‌تواند با یکی از روش‌های قانونی و عادی که مناسب وضعیت اوست. از رأی صادره دادگاه شکایت نماید. روش‌های شکایت و اعتراض به رأی دادگاه شامل تجدیدنظرخواهی و واخواهی می‌شوند. که با کمک وکیل و مناسب با وضعیت شخص محکوم انتخاب می‌شود.
اما مواردی وجود دارد که رأی صادره و حکم دادگاه از این روش‌های عادی قابل اعتراض نمی‌باشند. در این شرایط فرد ناراضی باید از روش‌های فوق‌العاده شکایت از رأی دادگاه که در قانون پیش‌بینی شده است؛ استفاده نماید. هر یک این روش‌های فوق‌العاده برای اعتراض به رأی دادگاه باید با توجه به شرایط فرد ناراضی انتخاب شود. که این روش‌ها شامل اعاده دادرسی، اعتراض شخص ثالث و فرجام خواهی می‌شود. رأی اصراری، در روش فرجام خواهی رخ می‌دهد.
فرجام خواهی چه زمانی استفاده می‌شود ؟
همان‌طور که پیش‌تر گفتیم؛ آرایی که توسط قاضی دادگاه صادر می‌شود مطابق با شرع و قوانین است و تطبیق رأی صادره بر شرع و قانون توسط دیوان عالی کشور نظارت می‌شود. هیئت عمومی دیوان عالی کشور مرجعی است که وظیفه دارد در موارد لزوم بررسی کند رأی صادره از دادگاه مطابق شرع و قانون باشد.
بنابراین یکی از وظایف دیوان عالی کشور همان‌طور که گفتیم نظارت بر اجرای صحیح قوانین توسط دادگاه‌ها است. دیوان عالی باید توانایی تشخیص و مطابقت آرا و احکام دادگاه‌ها را بر مقررات قانونی و موازین شرعی را داشته باشد.
حال در شرایطی که فرد محکوم توسط قاضی دادگاه اولیه، به مسئله عدم تطابق رأی دادگاه با قوانین یا شرع اعتراض داشته باشد. می‌تواند در دیوان عالی کشور که مرجع فرجام خواهی است. از روش فرجام خواهی برای ثبت شکایت و اعتراض خود استفاده نماید. و هیئت عمومی دیوان عالی کشور نیز وظیفه رسیدگی به آن را دارند.
گاهی ممکن است در روش فرجام خواهی اصطلاحی به نام رأی اصراری را بشنویم. با توجه به روندی که برای رسیدگی به اعتراض به رأی، در روش فرجام خواهی طی می‌شود. در مواردی، رأی نهایی دادگاه به اصطلاح رأی اصراری خواهد بود.
برای آشنایی بیشتر با انواع حکم دادگاه کلیک کنید.
روند رسیدگی فرجام خواهی و صدور رأی اصراری
قبل از این گفتیم که در چه شرایطی می‌توانیم برای اعتراض به یک رأی از روش فرجام خواهی بهره ببریم. در شرایطی که یک رأی، فرجام خواهی شود. دیوان عالی موظف به رسیدگی به رأی خواهد بود. اگر دیوان عالی کشور رأی صادره از دادگاه اولیه را صحیح بداند. در این صورت رأی را تائید خواهد کرد.
اما ممکن است که دیوان عالی رأی صادره از دادگاه اولی را خلاف مقررات قانونی یا موازین شرعی تشخیص دهد. در این صورت دیوان به اصطلاح رأی را ابرام می‌نماید. سپس جهت بررسی مجدد رأی، آن را به دادگاهی دیگر که هم‌عرض یا هم شان دادگاه ابتدایی باشد ارجاع می‌دهد.
دادگاه دوم اقدام به بررسی رأی می‌نماید. اگر دادگاه دوم پس از انجام بررسی‌های لازم، رأی دادگاه اول را تائید نماید. در این صورت به اصطلاح حقوقی می‌گوییم به رأی اولی اصرار ورزیده است. و این رأی صادره را رأی اصراری می‌نامیم. بنابراین می‌توانیم رأی اصراری را این‌گونه تعریف کنیم که: حکمی که برخلاف نظر دیوان عالی کشور توسط دادگاه صادر شود رأی اصراری است. و این رأی با رأی وحدت رویه متفاوت می‌باشد.
سؤالات متداول
رأی اصراری چه رأیی است ؟
رأی اصراری یکی از انواع آرائی است که هیئت عمومی دیوان عالی کشور آن را صادر می‌نماید. البته صدور این رأی در موارد خاصی اتفاق می‌افتد که در این مطلب به آن پرداختیم.
فرجام خواهی چیست ؟
اگر فرد محکوم به مسئله عدم تطابق رأی دادگاه با قوانین یا شرع اعتراض داشته باشد. می‌تواند در دیوان عالی کشور از روش فرجام خواهی برای ثبت شکایت و اعتراض خود استفاده نماید.